Wypadek przy pracy definicja – PRAWNIK KOSZALIN
Definicję wypadku przy pracy zawiera art. 3 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych. Zgodnie z tym przepisem wypadkiem przy pracy jest nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną, powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło w związku z pracą. W myśl tego przepisu zdarzenie jest wypadkiem przy pracy, jeśli spełnia następujące przesłanki: jest nagłe, spowodowane przyczyną zewnętrzną (pochodzącą z poza organizmu pracownika) i zaistnieje w trakcie wykonywania obowiązków pracowniczych. Do uznania zdarzenia za wypadek przy pracy konieczny jest skutek w postaci urazu lub śmierci pracownika. Zaś nagłość zdarzenia stanowi zaprzeczenie powolnego rozwoju lub kumulowania się objawów charakterystycznych dla chorób zawodowych lub pracowniczych. Dlatego wypadek przy pracy to działanie przyczyny zewnętrznej w ciągu krótkiego czasu, przy czym dotychczasowe orzecznictwo za miarę czasową przyjmuje okres nie przekraczający jednego dnia roboczego.
Przyczyny mieszane wypadku przy pracy – Prawnik Koszalin
W wypadkach przy pracy istotne znaczenie mają przyczyny tzw. mieszane, o których definicja wypadku przy pracy wprost nie mówi. Przyczynami mieszanymi są łącznie te zewnętrzne, jak i przyczyniające się i występujące wewnętrznie. Przyczyną zewnętrzną jest to co stanowi źródło wypadku, leży poza organizmem pracownika, który może wywołać szkodliwe skutki. Co istotne, za przyczynę taką uważa się nie tylko narzędzie pracy, np. drabinę (podczas, gdy wypadek przy pracy dotyczy upadku z drabiny), ale także siły przyrody, a nawet sama praca i czynności samego poszkodowanego. Przyczyna zewnętrzna jednak nie musi być wyłączną przyczyną wypadku przy pracy. Wystarczy, że będzie ona elementem przyczynienia się do powstania jakiegoś urazu. Przyczyna mieszana wypadku to zatem to wszystko co jest związane z człowiekiem (jako przyczyna wewnętrzna), jak i chociażby jeden czynnik, który jest przyczyną zewnętrzną, prowadzącą do szkodliwego skutku.
Samo już wykonywanie pracy w normalnych warunkach może być uznane za zewnętrzną przyczynę wypadku przy pracy, gdy pojawi się uraz wewnętrzny, w sytuacji, gdy te „normalne” warunki były nieodpowiednie ze względu na stan zdrowia pracownika. Sąd Najwyższy w orzeczeniu z dnia 11 lutego 1963 r., (III PO 15/62, OSNCP 1963 nr 10, poz. 215) stwierdził aktualnie utrzymujący się pogląd, że przyczyną zewnętrzną zdarzenia może być każdy czynnik zewnętrzny zdolny wywołać w istniejących warunkach szkodliwe skutki, np. potknięcie się, niefortunny odruch. Ale także nadmierny wysiłek pracownika, za który u człowieka dotkniętego schorzeniem samoistnym może być uważana praca wykonywana jako codzienne zadanie w normalnych warunkach, a nadmierność wysiłku oceniana jest przy uwzględnieniu jego aktualnego stanu zdrowia, sprawności. W odniesieniu do wysiłku fizycznego przyjmuje się, że wykonywanie zwykłych, codziennych obowiązków w typowych dla danego stanowiska warunkach może, przy uwzględnieniu indywidualnych właściwości zdrowotnych, stanowić dla niego nadmierne obciążenie i stać się zewnętrzną przyczyną zdarzenia będącego wypadkiem przy pracy.
Przyczyna mieszana odnosi się głównie do chorób samoistnych, ale należy do nich także np. zła organizacja pracy, które w połączeniu z zewnętrznym czynnikiem będą stanowić przesłankę przyczyny mieszanej i jednocześnie będą prowadzić do uznania wypadku przy pracy. Praktycznym przykładem przyczyny mieszanej może być to, że uszkodzenie ciała, istotne pogorszenie stanu zdrowia lub śmierć nastąpiły na tle stwierdzonych u pracownika schorzeń samoistnych, co nie wyłącza uznania zdarzenia za wypadek przy pracy, jeżeli w sprawie ujawniły się fakty o charakterze przyczyny zewnętrznej, z którymi wiąże się określony skutek. Takim czynnikiem może być nadmierny – przy uwzględnieniu stanu zdrowia pracownika – wysiłek podejmowany przez niego przy wykonywaniu pracy i zdeterminowany szczególnymi jej warunkami i rodzajem, jeżeli stał się istotną i współdecydującą przyczyną prowadzącą do np. zawału serca.
